November 29,2022 Post by : Pamela Klityńska
10 funkcji, które oswoją Photoshopa
Każdy, kto myśli poważnie o fotografii cyfrowej, musi nauczyć się korzystać z Photoshopa. Program ten ma jednak opinię trudnego i rozbudowanego. Nie bez powodu. Na szczęście nie trzeba kończyć wielomiesięcznego kursu, żeby zacząć z niego korzystać. Samodzielne wykonanie retuszu, korekcji koloru i jasności fotografii należą do prostszych umiejętności, jakie nabędziemy, używając Photoshopa. Na początek wystarczy opanowanie kilku podstawowych narzędzi, które opisujemy w artykule. Warto nauczyć się nimi posługiwać, bo efekty, jakie można dzięki nim osiągnąć, przewyższają to, co oferują nam amatorskie narzędzia, takie jak Google Picasa czy proste edytory zdjęć dołączane do aparatów cyfrowych.
1. Autokorekta
Najprostsze poprawianie zdjęć
W tym programie nie zabrakło funkcji rodem z prostego menedżera zdjęć – autokorekty. Efekty jej stosowania są na tyle dobre, że korzystają z niej nawet zaawansowani użytkownicy, a przynajmniej wypróbowują jej działanie przed zastosowaniem bardziej złożonych narzędzi, bo a nuż nie będzie to konieczne. Autokorekta sprawdza się w wielu wypadkach, szczególnie podczas poprawiania niedoświetlonych zdjęć bądź błędów w balansie bieli.
Dostępne są trzy tryby autokorekty. Polecamy korzystanie z dwóch z nich: Auto-kontrast ([Alt]+[Shift]+[Ctrl]+[L]) i Auto-kolor ([Ctrl]+[Shift]+[B]). Znajdziemy je w menu »Obraz«. Pierwszy poprawia jasność i kontrast obrazu. Jeśli ten ostatni jest zbyt ciemny, rozjaśnia go, a jeśli zbyt jasny, to przyciemnia. Ustawia także punkt czerni i punkt bieli – w najciemniejszym i najjaśniejszym elemencie obrazu – co ożywia zdjęcie. Z kolei funkcja Auto-kolor, oprócz poprawiania jasności i kontrastu, neutralizuje wszelkie przebarwienia. Wyszukuje na zdjęciu tony, które powinny być neutralne (szare), i przywraca im właściwy wygląd. Dzięki temu pozbywamy się przebarwień na zdjęciu.
Po zastosowaniu autokorekty warto wyostrzyć zdjęcia za pomocą półautomatycznego filtru »Inteligentne wyostrzanie« (»Filtr | Wyostrzanie | Inteligentne wyostrzanie«). Siłę efektu dobieramy, uważnie obserwując zachodzące zmiany i przesuwając suwak »Wartość« w prawą stronę. Pozostałych parametrów nie zmieniamy.
2. Poziomy
Kontrast i jasność pod kontrolą
Jeśli efekty działania poleceń autokorekty nie przyniosły zadowalających rezultatów, do korekcji tonalnej najlepiej wykorzystać »Poziomy« (»Obraz | Dopasowanie | Poziomy«). Pozwalają one na korekcję zdjęcia przy użyciu histogramu.
Aby poprawić kontrast i spektrum tonalne zdjęcia, musimy zrobić trzy kroki: ustawić punkt bieli, ustawić punkt czerni oraz określić gęstość tonów pośrednich (wartość gamma). Pierwszy i drugi krok sprowadza się do pokazania programowi, który ton na histogramie to 100-procentowa czerń i biel. Dzięki temu poprawimy wygląd mdłych scen, które pozbawione są głębokiej czerni i bieli.
Aby to zrobić, chwytamy myszką białą strzałkę znajdującą się po prawej stronie histogramu i przesuwamy ją w miejsce, gdzie kończy się wykres. To samo robimy z czarną strzałką, z lewej strony. Oczywiście punkt czerni lub bieli można ustawić w obrębie histogramu, tak by odcinał część informacji ze zdjęcia. To pomaga w niektórych sytuacjach, ale trzeba uważać, by nie utracić zbyt wielu danych. Celem sprawdzenia, jakie informacje znikną ze zdjęcia, przesuwaj punkty bieli i czerni, przytrzymując klawisz [Alt]. Na końcu złap myszą środkową, szarą strzałkę i przesuwając ją na boki, dobierz gęstość obrazu.
3. Filtry fotograficzne
Poprawienie błędów balansu bieli
Do częstszych błędów należą te wynikające z niepoprawnego działania automatycznego balansu bieli. W efekcie zdjęcia mają nienaturalne kolory. Ten defekt można usunąć w Photoshopie na wiele sposobów. Najlepiej skorzystać z »Filtru fotograficznego«, który pozwala ochłodzić lub ocieplić kolory na zdjęciu.
Filtr uruchamiamy za pomocą polecenia »Obraz | Dopasowania | Filtr fotograficzny«. W oknie dialogowym mamy listę filtrów do wyboru. Dwa podstawowe to »Filtr ciepły (85)« i »Filtr zimny (80)«. Co ciekawe, nazwy i numery pochodzą od tradycyjnych filtrów Kodaka, nakręcanych na obiektyw, stosowanych w fotografii analogowej.
Siłę efektu ustawiamy, uważnie obserwując zachodzące zmiany i korzystając z suwaka »Gęstość«. Trzeba pamiętać o zaznaczeniu pola wyboru »Zachowaj jasność«, bo inaczej wskutek zastosowania filtru dojdzie do przyciemnienia całego zdjęcia.
4. Wariacje
Poprawa jasności i koloru w jednym wygodnym panelu
Gdy zdjęcie nam się nie podoba, a do końca nie wiemy, jak je skorygować, warto skorzystać z narzędzia »Wariacje« (»Obraz | Dopasowania | Wariacje«).
W oknie dialogowym zobaczymy wiele miniaturek przedstawiających to samo zdjęcie po przeprowadzeniu zadanej korekty. Większość z nich pokazuje efekty modyfikacji kolorów. Na przykład gdy klikniemy miniaturkę »Więcej czerwieni«, zwiększy się jasność kanału czerwonego gamy RGB, tym samym ocieplimy kolor. Z kolei klikając miniaturkę »Więcej niebieskości«, ochłodzimy barwy, wzmacniając kanał niebieski. Trzy miniatury widoczne po lewej stronie pozwalają na korektę jasności zdjęcia. Na górze z kolei widzimy oryginalne zdjęcie oraz podgląd efektu, jaki uzyskamy na obrazie po zamknięciu okna »Wariacje«. Jeżeli domyślne natężenie efektów jest zbyt słabe lub zbyt silne, można je zmienić za pomocą suwaka »Drobne/Grube«.
5. Filtr czarno-biały
Zmiana zdjęcia kolorowego na czarno-białe
Wiele motywów wygląda bardziej efektownie w czerni i bieli. Choć zdjęcie można skonwertować już w aparacie, nie polecamy tego, bo efekty są nieciekawe. Lepiej skorzystać z narzędzia w Photoshopie (»Obraz | Dopasowania | Czarno-biały«).
Za pomocą okna dialogowego filtru można symulować działanie filtrów fotograficznych, co pozwala sterować odwzorowaniem poszczególnych kolorów w postaci tonów szarości. Wybieramy je z listy »Ustawienie« w oknie dialogowym »Czarno-biały«. Na przykład aby przyciemnić zieleń (jak na zamieszczonej ilustracji), trzeba użyć »Filtru niebieskiego«. Z kolei do przyciemnienia niebieskiego nieba, tak by wydobyć białe obłoki, użyjemy »Filtru żółtego« bądź »Filtru czerwonego«. Na liście znajdziemy także bardziej wyrafinowane efekty, np. symulację zdjęć w podczerwieni.
Każdy filtr możemy dostroić, korzystając z suwaków określających jasność, a po zaznaczeniu opcji »Tinta« nadać zdjęciu odcień sepii.
6. Warstwa dopasowania
Nakładanie efektów bez naruszania zdjęcia
Każda korekcja powoduje utratę informacji na zdjęciu. Raz zredukowane poziomy jasności, tracimy bezpowrotnie, a zmodyfikowanego koloru nie można w pełni przywrócić do stanu sprzed edycji. Problem rozwiązują »Warstwy dopasowania«. Pozwalają one na użycie efektu, np. opisanych wcześniej »Poziomów«, w postaci filtru ulokowanego nad warstwą obrazu. Pod względem wizualnym »Warstwy dopasowania« i efekty z menu »Dopasowania« niczym się nie różnią. Tyle że warstwę można wyłączyć, usunąć albo zmodyfikować, a pod nią znajduje się nienaruszone zdjęcie źródłowe.
By wygodnie tworzyć i edytować warstwy dopasowania, warto skorzystać z przeznaczonej do tego celu przestrzeni roboczej Photoshopa – »Kolor i ton«. Możemy się na nią przełączyć, korzystając z menu w prawym górnym rogu okna programu. Po tym zabiegu pojawi się nowa paleta – »Dopasowania«. Aby dodać warstwę ze wspomnianym efektem »Poziomy«, klikamy ikonkę symbolizującą histogram. Teraz spójrzmy na paletę poniżej – pojawiła się na niej nowa warstwa zatytułowana »Poziomy«. Aby zmienić jej parametry, zaznaczamy ją myszą. W panelu powyżej pojawi się wówczas znane okno »Poziomów«, w którym dostosujemy działanie efektu do potrzeb danego obrazu. W ten sposób można nałożyć także takie efekty jak: Jasność/Kontrast, Ekspozycja, Barwa/Nasycenie, Balans kolorów, Mieszanie kanałów.
7. Maska warstwy dopasowania
Efekty nakładane miejscowo
Jedną z głównych przyczyn, dla których fotografowie korzystają z Photoshopa, jest możliwość stosowania efektów dopasowania na wybranych obszarach zdjęcia. Pozwala to np. na przyciemnienie nieba bez naruszania jasności reszty krajobrazu.
Ta sztuczka jest możliwa dzięki wykorzystaniu masek i »Warstw dopasowania«. Aby zamaskować fragment warstwy, zaznaczamy ikonę maski na palecie warstw (symbolizuje ją biały kwadrat), następnie z palety narzędzi wybieramy pędzel (na klawiaturze [B]) i klikamy prawym przyciskiem myszy w dowolnym miejscu na zdjęciu. Pojawi się panel, w którym dobieramy wielkość pędzla. Twardość zostawiamy ustawioną na 0%. Maskę nakładamy kolorem czarnym, zdejmujemy białym.
8. Pędzel korygujący
Prosty retusz twarzy
Photoshop słynie z możliwości poprawiania urody. Najwygodniejszym narzędziem do usuwania drobnych niedoskonałości skóry jest »Punktowy pędzel korygujący«. Włączymy go na palecie albo naciskając na klawiaturze [J]. Od oferowanego w wielu programach »Stempla klonującego« różni się tym, że sam wybiera piksele, którymi zastąpi retuszowany obszar, a następnie automatycznie integruje klonowany materiał z pikselami otaczającymi wymazywany defekt.
By skutecznie usunąć pryszcz czy pieprzyk, trzeba tylko dopasować wielkość pędzla. Robimy to w oknie dialogowym, które uruchamiamy, klikając prawym przyciskiem myszy na dowolny obszar na zdjęciu, tak jak w przypadku posługiwania się zwykłym pędzlem.
Czasem »Punktowy pędzel korygujący« nie potrafi poprawnie pobrać pikseli do wypełnienia miejsca po defekcie. Zdarza się to przede wszystkim w pobliżu ostrych krawędzi oddzielających obszary o różnych kolorach (np. okolice oczu czy ust). Wówczas można go zastąpić zwykłym »Pędzlem korygującym«. W tym wypadku miejsce do pobrania pikseli wskazujemy ręcznie.
9. Paleta historii
Jak cofnąć zmiany
w obróbce zdjęć Funkcją, która bardzo ułatwia pracę w Photoshopie, jest historia poleceń. Klikając dowolną pozycję listy w panelu »Historia« (»Okna | Historia«), wracamy do stanu sprzed edycji. Ta metoda jest znacznie wygodniejsza od prostego mechanizmu cofnięcia polecenia, gdyż pozwala krok po kroku prześledzić etapy pracy nad zdjęciem. Na samej górze panelu widzimy miniaturkę zdjęcia – jeśli ją klikniemy, powrócimy do stanu zdjęcia sprzed rozpoczęcia edycji.
W »Historii« z założenia przechowywanych jest tylko 20 ostatnich poleceń. Warto podnieść tę wartość do przynajmniej 50. Zrobimy to w menu »Edycja | Preferencje | Wydajność«. Tam w obszarze »Historia i bufor« możemy wpisać liczbę kroków, które program ma przechowywać w pamięci. Ciekawostką jest narzędzie »Pędzel historii« (klawisz [Y]). Pozwala on na przywracanie zdjęcia do wcześniejszych stanów, ale tylko w wybranych obszarach. Chcąc skorzystać z tej funkcji, wybieramy z palety narzędzi »Pędzel historii«, a następnie klikamy myszą w pusty kwadracik przy pozycji na liście zachowanych stanów w palecie »Historia«. To informacja dla Photoshopa, kiedy mają być przywrócone zmiany. Oczywiście za pomocą »Pędzla historii« można odtwarzać także oryginał zdjęcia.
10. Operacje
Automatyzacja powtarzalnych czynności
Większość czynności związanych z korektą zdjęć w Photoshopie jest powtarzalnych. Automatyzując je, oszczędzimy sobie wysiłku, co pozwoli skoncentrować się na najlepszych zdjęciach, które zasługują na edycję ręczną. Aby nagrać sekwencję czynności (tak jak makro w Wordzie), posłużymy się narzędziem »Operacje«. Dostęp do palety narzędziowej, w której określamy kolejne kroki do wykonania przez automat, uzyskamy po wybraniu »Okno | Operacje« ([Alt] + [F9]).
Po otworzeniu nowego zdjęcia z menu palety »Operacje« wybieramy opcję »Nowa operacja«, po czym nadajemy jej nazwę. Od tego momentu wszystkie czynności są zapisywane. Następnie wykonujemy po kolei wszystkie polecenia związane z autokorektą, tak jak zostało opisane w pierwszej poradzie. Na końcu zapisujemy zdjęcie za pomocą kombinacji klawiszy [Ctrl] + [S] i zamykamy plik. Jako że to koniec sekwencji, którą chcemy zapisać, musimy przerwać rejestrowanie, klikając ikonkę »Stop« w dolnej części palety »Operacji«.
Aby odtworzyć zapisaną sekwencję czynności, zaznaczamy jej nazwę, a następnie klikamy ikonkę »Play« w dolnej części okienka »Operacji«. Operację można też powiązać ze skrótem klawiaturowym.
tworzenie dokumentu, otwieranie zdjęć i podstawowe narzędzia w programie
Porady
Adobe Photoshop, choć jest programem płatnym, jest bardzo lubiany i często używany przez osoby nie zajmujące się profesjonalnie grafiką oraz fotografią. Wiele osób poszukuje filmów instruktażowych lub poradników o tym, jak szybko nauczyć się Photoshopa, by obrobić wakacyjne zdjęcia, zrobić zabawny fotomontaż lub poprawić dokumenty, które nie można edytować tekstowo. Zaznaczmy na wstępie jedno - nie da się szybko nauczyć Photoshopa. Szybko możemy poznać jednak jego podstawy, które pozwolą nam na dalsze rozwijanie umiejętności.
Jeśli chcecie spróbować swoich sił z najsłynniejszym programem graficznym, możecie zacząć od pobrania wersji testowej, która przez 30 dni pozwoli na korzystanie ze wszystkich funkcjonalności programu. Jest ona dostępna na oficjalnej stronie producenta Adobe. Aktualny Photoshop to wersja CC 2015, jednak wersje niższe niewiele różnią się podstawowymi funkcjonalnościami i spokojnie możecie na nich ćwiczyć swoje umiejętności.
Najpierw był. Nowy dokument
Po otwarciu programu zobaczycie tzw. interfejs, który jest podobny w wielu programach graficznych, również tych bezpłatnych. Na samym środku znajduje się tło, na którym za moment otworzy się nasz dokument. Brzmi nieco banalnie, ale bez nowego dokumentu trudno będzie wytłumaczyć podstawowe narzędzia Photoshopa. Zatem, aby zacząć należy wybrać w górnym menu Plik -> Nowy.
W oknie generującym nowy dokument zobaczycie wiele ustawień, które decydują o rozmiarze dokumentu, jego rozdzielczości etc. Na samym początku należy wpisać własną nazwę, ustawić szerokość i wysokość (w naszym przykładzie 210 mm na 297 mm). Podane przeze mnie wymiary to format A4, czyli zwykła kartka, którą możecie później wydrukować, by zobaczyć efekty swoich prób. Jeśli planujecie drukować dokument należy ustawić rozdzielczość na 300 pikseli na cm, jeśli będziecie pracowali wyłącznie na komputerze i plik ma trafić np. do Internetu, wystarczą wam 72 piksele. Wtedy należy również zmienić ustawienia jednostki określającej rozmiar na piksele, które są podstawową jednostką plików graficznych w Internecie (Full HD to 1920x1080 pikseli).
Warto wiedzieć już na wstępie, że im większa rozdzielczość, tym więcej waży dokument. Mój dokument ustawiony na 300 dpi (rozdzielczość) będzie miał 428,3 MB, gdybym pracowała na 72 dpi mój dokument ważyłby zaledwie 24,7 MB. Różnica jest ogromna, jednak wyczuwalna przy tworzeniu naprawdę dużych formatów, gdyż projekty mogą ważyć nawet kilka GB! Nie musicie jednak zbytnio się tym martwić, gdyż dokument przy zapisie często osiąga zupełnie inne, na ogół sporo niższe wartości.
Jeśli generujemy plik do wydruku, musimy ustawić tryb kolorów na CMYK, jeśli decydujemy się na plik, który nie będzie drukowany, powinniśmy używać trybu RGB. Jest to bardzo ważne, gdyż pomimo tego, że dokument w trybie RGB możemy przekonwertować na CMYK (i odwrotnie) kolory ulegną sporym zmianom - stracą swoje nasycenie, będą wyglądały na wyblakłe lub przejaskrawione etc. Dlatego na samym początku należy wiedzieć nad czym pracujemy. Oczywiście do nauki możemy stworzyć sobie prosty dokument w pikselach w trybie RGB i oglądać na ekranie monitora wynik swoich praktyk.
Aby uzyskać lepszą jakość można ustawić dokument na 16 bitów, nie ma sensu generować plików o 32 bitach, chyba że będziecie tworzyli ogromną i bardzo skomplikowaną pracę wymagającą najlepszej możliwej jakości.
Praca nad zdjęciami
Jeśli nie chcecie tworzyć nowych dokumentów, a jedynie pracować nad obróbką kilku lub kilkunastu zdjęć, z górnego menu należy wybrać opcję Plik -> Otwórz. Po wybraniu opcji wyskoczy nam okno, w którym musimy wybrać z poziomu dysku zdjęcia. Po naciśnięciu przycisku Otwórz nasze zdjęcie pokaże się w programie.
Wiele lustrzanek oferuje również format który nie jest niczym innym jak surowym zapisem informacji z matrycy aparatu. O formacie i jego zaletach pisaliśmy już wcześniej tutaj. Jeśli posiadamy zdjęcia w formacie nie uda nam się ich raczej otworzyć w podany przez nas sposób. Do otwierania formatu istnieją specjalne wtyczki, dzięki którym po wybraniu opcji Otwórz wyskoczy nam okno z mnóstwem suwaków, dzięki którym ustawimy jasność, kontrast, jaskrawość oraz wiele innych właściwości. Oczywiście jeśli posiadamy zdjęcia w standardowym formacie .jpg nie musimy się tym martwić.
Aby sprawdzić format zdjęcia należy zerknąć do właściwości lub przyjrzeć się jego rozszerzeniu (nazwa.jpg).
Z przydatnych opcji menu Plik, warto przyjrzeć się Ostatnio otwierane, które pozwoli nam otworzyć ostatnie zdjęcia lub stworzone dokumenty, zamiast przeszukiwać na nowo zbiory w naszym komputerze. Inne opcje omówimy z czasem, w trakcie korzystania z programu.
Pomimo tego, że naszym głównym celem jest praca nad zdjęciami, warto znać opcje tworzenia nowego dokumentu, gdyż wszelkiego rodzaju fotomontaże oraz inne, już bardziej zaawansowane projekty tworzy się właśnie w nowym dokumencie, pozostawiając oryginały bez żadnych zmian.
Bum informacyjny
Mając przed sobą nowy dokument możemy przyjrzeć się narzędziom, które będą nam towarzyszyły podczas obróbki zdjęć i innych projektów graficznych. Oto narzędzia, które będą przydatne podczas podstawowej obróbki zdjęć:
1 Przesunięcie - służy do przesuwania obiektów w dokumencie
2 Zaznaczenie - można zaznaczać wybrane obszary za pomocą zaznaczeń o różnych kształtach.
Wszystkie narzędzia, które posiadają niewielką strzałkę w dolnym rogu należy przytrzymać, aby zobaczyć rozwijaną listę wszystkich dostępnych opcji. Np. - zaznaczenie prostokątne, eliptyczne oraz inne są dostępne pod jedną ikoną zaznaczenia.
3 Lasso - również służy do zaznaczania
4 Różdżka/Szybkie zaznaczenie - również narzędzie używane do zaznaczania
5 Kadrowanie - służy do kadrowania, czyli wycięcia fragmentu zdjęcia
6 Kroplomierz - służy do pobierania kolorów oraz właściwości
7 Łatka - pod tym narzędziem kryje się kilka ważnych narzędzi używanych do retuszu takich jak pędzel korygujący czy czerwone oczy
8 Pędzel - pod narzędziem znajduje się również ołówek czy mieszanie kolorów, jednak głównie będziemy używali pędzla o różnych końcówkach
9 Stempel - służy do retuszu np. skóry
10 Pędzel historii - za jego pomocą cofamy zmiany, jednak polecam używanie do tego okna Historia
11 Gumka - zestaw narzędzi służących do usuwania niechcianych elementów
12 Gradient/Wiadro z farbą - służy do nadawania gradientów, nadawania kolorów. Często używa się go w trybie maski
13 Smużenie - pod tym narzędziem znajdziemy również wyostrzanie oraz rozmywanie, choć stosuje się je raczej rzadko, służą do rozmywania lub wyostrzania wybranych fragmentów obrazu
14 Ściemnij - rozjaśnienie oraz gąbka - służą do przyciemniania, rozjaśniania partii obrazu
15 Pióro - tym zestawem narzędzi możemy precyzyjnie zaznaczać oraz wykonywać wiele ciekawych operacji, choć na początku będzie raczej rzadko używane
16 Tekst - tym narzędziem można umieścić oraz modyfikować tekst, czcionkę, jego rozmiar etc
17 Zaznaczenie ścieżek - narzędzie bardzo rzadko używane, szczególnie przez początkujących, zaznacza wcześniej utworzone ścieżki
18 Prostokąt - pod symbolem znajdziemy szereg narzędzi, które pozwolą na stworzenie standardowych kształtów takich jak prostokąt, koło czy linia oraz kształtów własnych
19 Rączka - służy do przesuwania widoku dokumentu
20 Lupka - służy do powiększania i pomniejszania widoku
Pod lupą znajduje się kolor pierwszego planu oraz kolor drugiego planu, które możemy zmienić za pomocą dwukrotnego kliknięcia na ikonkę.
Pod spodem znajdziemy również opcje Edytuj w trybie szybkiej maski oraz opcje Trybu ekranu, z których nie będziemy raczej korzystać, przynajmniej na początku. Tryb szybkiej maski może być niekiedy pomocny, ale do tego musimy najpierw opanować pojęcie warstw i masek.
Aby zobaczyć jak działają poszczególne narzędzia, obejrzyjcie z uwagą nasze krótkie filmiki.
Na koniec nie zapominaj o zapisz!
Aby zapisać swoje pierwsze próby macie oczywiście do wyboru kilka opcji, które warto poznać już teraz. Gdy chcemy zapisać swoją pracę wybieramy z górnego menu Plik -> Zapisz. Najbezpieczniej jednak wybierać opcję Zapisz jako, gdyż jeśli pracujemy na jedynej kopii zdjęcia, możemy zapisać na niej zmiany, których nie będzie można już cofnąć. Jeśli jesteśmy pewni tego, że posiadamy osobną kopię lub wprowadzone zmiany są ostateczne możemy spokojnie wybrać opcję Zapisz. Po wybraniu opcji Zapisz jako wyskoczy okno, w którym będziemy mogli zmienić jeszcze nazwę pliku, wybrać lokalizację zapisu oraz zdecydować się na format.
Warto wiedzieć, czym różnią się dane formaty i do czego będą potrzebne. Jeśli pracujemy na warstwach i chcemy później otworzyć naszą pracę powinniśmy wybrać rozszerzenie .psd, które jest formatem programu Photoshop. Nasze zdjęcia są na ogół w formacie .jpg, z którego korzysta większość urządzeń i jeśli skończyliśmy obróbkę, zapisujemy właśnie do tego formatu. Z długiej listy formatów na początku pracy możemy korzystać również z formatu .png, który można częściej spotkać w Internecie oraz .pdf, w którym zapisuje się dokumenty oraz projekty przeznaczone często do wydruku.
Małe kroki w kierunku obróbki zdjęć
W ramach ćwiczeń spróbujcie powtórzyć nasze działania i potestować działanie narzędzi na zdjęciu lub na nowym dokumencie. W następnym poradniku wytłumaczę wam pojęcie warstw, masek oraz najbardziej przydatne funkcje ukryte w górnym menu. W kolejnych poradnikach, gdy opanujecie już podstawy poznacie proste sposoby na rozmywanie tła, wyostrzanie zdjęć, zmianę ich rozmiaru czy poprawę wyglądu skóry i usunięcie z niej niedoskonałości. Nie zniechęcajcie się ilością informacji, najważniejsze są mocne podstawy, dzięki którym w przyszłości będziecie mogli nie tylko kadrować i poprawiać zdjęcia, ale i tworzyć niesamowite fotomontaże.
Kurs: Photoshop od podstaw do eksperta cz. 4: Praca z narzędziami Photoshopa
Kolejne części naszego kursu publikowane będą w każdą środę
W czwartej części rozpoczniemy pracę z narzędziami dostępnymi w Photoshopie
Poprzednie części naszego kursu Photoshopa znajdziecie poniżej:
Operacje na warstwach
Operacje na warstwach pozwalają na tworzenie efektów, niedestruktywną edycję zdjęć czy tworzenie fotomontaży. Do tego celu służy panel Warstwy, na którym warstwy są rozmieszczone w takiej kolejności, w jakiej są ułożone w dokumencie. Pamiętajmy, że tylko niektóre formaty zapisu (jak PSD czy TIFF) zachowują warstwy w pliku do dalszych prac. W przypadku formatu JPEG obraz zostaje spłaszczony.
Podstawowe działania na warstwach
1. Aby edytować zawartość warstwy, trzeba ją zaznaczyć. Możemy zaznaczyć warstwę bezpośrednio w dokumencie za pomocą narzędzia Przesuwanie (zaznaczmy na pasku opcji Auto-zaznaczanie, by zaznaczyć warstwę kliknięciem). By jednak móc zaznaczyć każdą, nawet niewidoczną warstwę, musimy skorzystać z panelu Warstwy.
2. Żeby wyłączyć widoczność warstwy, wyłączamy ikonę oka (A) przy warstwie na panelu Warstwy. Ponownie klikając na pole ikony oka, włączymy widoczność warstwy.
3. Warstwy usuwamy, zaznaczając je i wciskając klawisz Delete lub przeciągając je na ikonę kosza na panelu Warstwy. Warstwy możemy też przemieszczać na panelu, przeciągać niżej lub wyżej.
4. Aby utworzyć nową pustą warstwę, klikamy na przycisk (B) na panelu Warstwy. Na pustej warstwie możemy na przykład malować.
5. Aby powielić zawartość zaznaczonej warstwy, wciskamy Ctrl+J lub z menu Warstwa (lub kontekstowego dla warstwy) wybieramy Powiel warstwę… Możemy też warstwę lub grupę warstw chwycić myszą i przeciągnąć na ikonę tworzenia nowej warstwy na panelu.
6. Warstwy możemy grupować, aby wygodnie nimi zarządzać czy stosować efekty do kilku z nich naraz. W tym celu przeciągamy kilka zaznaczonych wcześniej warstw na ikonę tworzenia nowej grupy (C). Możemy też kliknąć na tę ikonę i po utworzeniu grupy (D) przeciągnąć do niej warstwy.
Grupę warstw możemy zwinąć (E). A jeśli chcemy zlikwidować grupę, ale zostawić warstwy, klikamy na grupę prawym przyciskiem myszy i wybieramy Rozgrupuj warstwy.
7. Warstwy możemy ze sobą łączyć (F), aby na przykład przesuwać lub zniekształcać wspólnie ich zawartość. Po zaznaczeniu kilku wybranych warstw z menu kontekstowego wybieramy Połącz warstwy albo klikamy na ikonę (G) na panelu Warstwy (klikając na tę ikonę, możemy potem rozłączyć warstwy).
Przy warstwach będzie wówczas widoczna ikona ogniwa łańcucha.
8. Aby spłaszczyć warstwy obrazu, by móc przystąpić do edycji zdjęcia jako całości, klikamy prawym przyciskiem myszy na jedną z warstw i wybieramy Spłaszcz. Możemy też wybrać Scal widoczne (wtedy scalimy w jedną warstwę tła tylko widoczne warstwy) lub Scal w dół (wówczas scalone zostaną dwie warstwy – ta, na którą klikamy, oraz warstwa poniżej).
Krycie i wypełnienie warstwy
1. Warstwie możemy zmniejszyć krycie, przez co stanie się bardziej przejrzysta, a nawet całkowicie przezroczysta. Jest to przydatne na przykład w celu osłabienia jakiegoś efektu. Aby zmniejszyć krycie warstwy, przesuwamy suwak Krycie w lewo.
2. Jeśli chcemy zmniejszyć widoczność warstwy lub uczynić ją całkowicie przezroczystą, ale pozostawić widoczne style warstw (patrz dalej), to skorzystajmy z suwaka Wypełnienie.
Mieszanie warstw
Za pomocą panelu Warstwy możemy mieszać ze sobą piksele nakładających się warstw, uzyskując rozmaite ciekawe efekty.
1. Tryb mieszania (czyli sposób oddziaływania górnej warstwy na dolną) wybieramy z listy (A).
Na przykład, gdy wybierzemy tryb Ciemniej, to górna warstwa będzie oddziaływać tylko na jaśniejsze piksele dolnej warstwy (B). Gdy wybierzemy Jaśniej, uzyskamy odwrotny efekt (C) (warstwa będzie działać tylko na ciemniejsze piksele, na przykład je kolorować).
2. Z menu kontekstowego dla warstwy wybieramy Opcje mieszania, by określić bardziej zaawansowane ustawienia mieszania warstw (D).
Możemy ustalić na przykład mieszanie poszczególnych kanałów kolorów, a także zakresu tonów. Jeśli mieszane mają być wyłącznie piksele o danej jasności (E), to musimy przesunąć wybrane suwaki (F) do środka wykresu, by odciąć pozostałe piksele. Jeśli z wciśniętym klawiszem Alt podzielimy suwak na dwie części i rozsuniemy tylko jedną część, to przejście będzie łagodniejsze (G).
Blokowanie warstwy
Warstwy można blokować, dzięki czemu nie wprowadzimy w ich zawartości przypadkowych zmian. Przy zablokowanych warstwach widoczna jest ikona kłódki – klikając na nią, odblokujemy warstwę.
1. Aby zablokować całą warstwę przed edycją i przesuwaniem, zaznaczamy (A) (stosujemy wówczas komplet opcji blokady).
2. Aby zablokować warstwę tylko przed przesunięciem czy zniekształceniami, klikamy na (B).
3. By zablokować możliwość edycji kolorowych pikseli warstwy (czyli na przykład malowania po nich), aktywujemy ikonę (C). A jeśli chcemy mieć możliwość edycji wyłącznie tych właśnie pikseli (zawartości warstwy), zablokujmy przezroczystość (D) przed edycją. Dzięki temu możemy na przykład łatwo pokolorować obiekt na warstwie (E).
4. Warstwa tła jest domyślnie zablokowana. Klikając na ikonę kłódki (F), odblokujemy ją i jednocześnie przekształcimy w zwykłą warstwę.
Filtrowanie warstw
Jeśli mamy dużo różnych warstw i chcemy znaleźć te o konkretnych cechach, to możemy posłużyć się filtrami. Na przykład, jeśli zaznaczymy (A), to na panelu Warstwy będą widoczne tylko warstwy dopasowania. Z listy (B) możemy wybrać więcej cech, po których wyszukamy warstwy – na przykład warstwy z zaznaczeniami czy ze wskazanym trybem mieszania.
Style warstw
Utworzonym na warstwie obiektom możemy nadać różne ciekawe efekty za pomocą stylów warstw. W ten sposób dodamy do obiektów cień, obrys czy efekt płaskorzeźby.
1. Aby dodać do warstwy styl, na przykład cień (A), zaznaczamy warstwę z obiektem i klikamy na (B). Z listy wybieramy Cień...
2. W nowym oknie określamy parametry cienia (C), obserwując efekt (D) na podglądzie w oknie programu.
3. By dodać kolejny styl, na przykład nadające wrażenie trójwymiaru fazowanie brzegu obiektu, musimy go zaznaczyć w oknie Styl warstwy (E). Określamy jego parametry. Zaznaczamy Użyj oświetlenia globalnego (F), aby kierunek oświetlenia we wszystkich efektach był zgodny.
4. Jeśli dobrze dopasujemy parametry i będziemy chcieli móc powtórzyć to ustawienie dla innego obiektu w przyszłości, warto zachować je jako nowy styl (G). W tym celu w oknie Styl warstwy klikamy na Nowy styl… i zapisujemy styl pod wybraną nazwą (H).
Zapisany styl znajdziemy na panelu Style (I), gdzie są również dostępne inne predefiniowane style Photoshopa.
5. Style (efekty) warstwy widoczne są na panelu Warstwy w następujący sposób (J). Klikając na ikonę oka, możemy wyłączyć lub włączyć ich widoczność. Aby wyłączyć widoczność wszystkich efektów, z menu kontekstowego wybieramy Wyłącz efekty warstwy.
6. Styl możemy skopiować i zastosować do innej warstwy. W tym celu z menu kontekstowego warstwy wybieramy Kopiuj styl warstwy, a potem Wklej styl warstwy. Aby usunąć style, wybieramy Wyczyść styl warstwy.
Warstwy dopasowania
Korekcje wprowadzane bezpośrednio na obrazie (na jego warstwie) są nieodwracalne i mogą wpłynąć destrukcyjnie na jego jakość. Dlatego w Photoshopie warto korzystać ze specjalnych korekcyjnych warstw dopasowania. Mają one tę zaletę, że nie tylko wpływają na wygląd obrazu bez niszczącej ingerencji w jego piksele, ale na każdym etapie pracy można w nich zmienić ustawienia i skorygować wygląd zdjęcia na nowo. Zawierają przede wszystkim opcje korekcji jasności i kolorów. Warstwy dopasowania możemy mieszać z warstwami poniżej (patrz wcześniejsze porady), osiągając rozmaite efekty.
1. Warstwy dopasowania znajdują się na panelu Dopasowania (A).
Możemy je również wybrać w panelu Warstwy, klikając na (B).
W tym drugim przypadku mamy również dostęp do trzech dodatkowych warstw wypełnienia – Kolor kryjący, Gradient i Wzorek.
2. Po wybraniu jednej z warstw dopasowania, na przykład Balans kolorów (C), na panelu Właściwości pojawią się opcje związane z tym narzędziem, na przykład suwaki (D).
3. Na panelu Warstwy zobaczymy specyficzną warstwę z dołączoną prostokątną białą maską (patrz dalej). Podwójne kliknięcie na ikonę warstwy korekcyjnej (w zależności od warstwy, ikona będzie inna) spowoduje uaktywnienie opcji regulacji tej warstwy na panelu Właściwości.
4. Korekcje na warstwie dopasowania wpływają na wszystko, co jest widoczne poniżej. Jeśli chcemy, by efekty korekcji ograniczały się tylko do zawartości warstwy bezpośrednio pod spodem (szczególnie gdy ma mniejsze wymiary niż warstwa pod nią), w oknie Właściwości warstwy dopasowania klikamy na przycisk (E).
Oznacza to przycięcie górnej warstwy do warstwy poniżej. Przy warstwie dopasowania pojawi się wówczas ikona (F).
5. Maska przy warstwie dopasowania pozwala zastosować efekt korekcji na przykład lokalnie. Wystarczy zaznaczyć maskę przy warstwie (G)
i za pomocą narzędzia Pędzel w kolorze czarnym i białym malować po obrazie (H), usuwając lub przywracając efekt korekcji.
Maska przycinająca
Maska przycinająca (lub odcinania) pozwala ograniczyć widoczność danej warstwy do zawartości warstwy poniżej. Na przykład, jeśli na warstwie niżej jest napis (A), a na warstwie powyżej jest zdjęcie (B), to widoczność fotografii będzie ograniczona do krawędzi tego napisu (C). Podobnie jest z warstwą dopasowania – efekt jej oddziaływania ograniczy się do granic zawartości warstwy niżej.
1. Aby zastosować maskę przycinającą w taki sposób, aby zdjęcie wypełniało napis, umieszczamy warstwę z fotografią (D) ponad warstwą z napisem (E).
2. Następnie klikamy prawym przyciskiem myszy na warstwę ze zdjęciem i z menu kontekstowego wybieramy Utwórz maskę przycinającą. Warstwa na panelu zostanie cofnięta, a przed jej miniaturą pojawi się łamana strzałka (F).
3. Aby zastosować maskę przycinającą w stosunku do warstwy dopasowania, postępujemy podobnie albo na panelu Właściwości klikamy na ikonę (G).
4. W każdej chwili możemy przesunąć czy modyfikować tak utworzone wypełnienie warstwy poniżej. Możemy też usunąć efekt, wybierając z menu kontekstowego dla warstwy wyżej polecenie Zwolnij maskę odcinania.
Maski warstw
Maski dołączane do warstw pozwalają zasłonić lub odsłonić warstwę niżej. Biała maska oznacza 100-procentową widoczność zawartości warstwy, do której jest dołączona. Czarna maska sprawia, że zawartość warstwy jest całkowicie przezroczysta. Z kolei szara maska oznacza częściową przezroczystość warstwy lub efektu, jaki daje wobec warstwy poniżej. Za pomocą narzędzi Pędzel, Gradient czy Wiadro z farbą i kolorów ze skali szarości możemy kontrolować widoczność elementów danej warstwy – możemy na przykład lokalnie zastosować efekt, jaki daje dana warstwa. Warstwy dopasowania (patrz wcześniejsze porady) mają domyślnie dołączone białe maski.
1. Aby dołączyć maskę do warstwy zaznaczonej na panelu Warstwy, klikamy na ikonę (A).
Domyślnie dołączana jest biała maska (B).
Aby zmienić kolor maski na czarny (C) (czyli odsłaniający warstwę poniżej), wystarczy zaznaczyć maskę i wcisnąć skrót klawiaturowy Ctrl+I, by odwrócić kolory.
2. Aby odsłonić część warstwy pod spodem (na przykład kolorowe oczy kota pod warstwą zmieniającą barwy obrazu na czarno-białą tonację), z przybornika wybieramy narzędzie Pędzel. Następnie ustawiamy kolor czarny narzędzia, zaznaczamy maskę warstwy i malujemy po obrazie w wybranych miejscach (D).
Pędzlem w kolorze białym przywrócimy widoczność górnej warstwy.
3. Za pomocą maski warstwy i narzędzia Gradient (E) w czarno-białym kolorze możemy utworzyć mniej lub bardziej łagodne przejście jednej warstwy w drugą.
W ten sposób dany efekt może być widoczny na przykład tylko w górnej partii zdjęcia (F).
Właściwości maski
Na panelu Właściwości możemy kontrolować opcje Maski (A).
1. Gęstość (B) oznacza jej przejrzystość – im mniejsza, tym mniej widoczne maskowanie efektu.
2. Opcja Wtapianie (C) pozwala rozmyć przejście pomiędzy najciemniejszymi i najjaśniejszymi obszarami maski (D). To oznacza również, że efekty wprowadzane za pomocą warstwy będą łagodniejsze.
3. Po wybraniu opcji Zakres kolorów (E) możemy kliknąć na obraz i wybrać kolor, który ma być maskowany.
Maska jasności
Za pomocą kanałów obrazu możemy utworzyć maskę jasności, która pozwoli ograniczyć edycję do pikseli o danej jasności. Dzięki temu możemy na przykład przyciemnić najjaśniejsze obszary na zdjęciu lub rozjaśnić ciemniejsze.
1. Na panelu Kanały (A) widoczne są cztery kanały RGB obrazu (w najpopularniejszym trybie RGB) – zbiorczy RGB oraz Czerwony, Zielony i Niebieski.
2. Klikamy z wciśniętym klawiszem na kanał RGB, by utworzyć zaznaczenie najjaśniejszych obszarów (B).
3. Następnie klikamy na (C) na panelu,
by z zaznaczenia utworzyć dodatkowy czarno-biały kanał jasności Alfa (D).
Zaznaczamy go (pozostałe kanały mają być niezaznaczone). Obraz staje się czarno-biały (E).
4. Teraz na panelu Warstwy klikamy na (F) i wybieramy jedną z warstw dopasowania, na przykład Krzywe (narzędzie do kontroli jasności i tonacji pikseli). Maska przy warstwie dopasowania jest teraz miniaturą czarno-białego zdjęcia (G).
Zmiany wprowadzane na warstwie z tą maską będą najbardziej widoczne w najjaśniejszych obszarach obrazu, które na masce są reprezentowane przez biały kolor. Im ciemniejszy kolor na masce, tym mniej widoczne będą korekty.
5. Jeśli chcemy korygować najciemniejsze obszary obrazu, to musimy odwrócić maskę (H). W tym celu zaznaczamy ją kliknięciem i wciskamy Ctrl+I.
6. W razie potrzeby możemy skorygować na masce jasność i kontrast (I), na przykład za pomocą narzędzia Krzywe.
Dzięki temu możemy rozszerzyć lub zwęzić liczbę jasnych lub ciemnych obszarów maski. Mając zaznaczoną maskę, z menu Obraz wybieramy Dopasowania, a potem na przykład Krzywe. Przeciągając linię (J) do dołu, przyciemnimy obszary na masce, a przeciągając do góry, rozjaśnimy.
Obiekty inteligentne
Inteligentne obiekty to warstwy, dla których Photoshop zapamiętuje pierwotne właściwości zawartych na nich obrazów, aby ponowne zniekształcanie nie pogorszyło ich jakości. Dzięki temu możliwe jest przeprowadzenie bezpiecznych edycji takiej warstwy. Na przykład możemy kilkakrotnie przeskalować obiekt inteligentny, a zawarty w nim obraz będzie miał pierwotną jakość. Warto wiedzieć, że Photoshop domyślnie zamienia obrazy przeciągnięte na okno otwartego dokumentu w obiekty inteligentne. Warstwa z obiektem inteligentnym jest oznaczona ikoną (A).
1. Każdą warstwę z obrazem możemy przekonwertować na obiekt inteligentny, by przeprowadzić bezpieczne zniekształcenia. W tym celu z menu kontekstowego dla warstwy wybieramy Konwertuj na obiekt inteligentny.
2. Na obiekcie inteligentnym nie przeprowadzimy edycji zmieniających dane pikseli (takich jak na przykład malowanie czy klonowanie). Aby edytować w ten sposób zawarty na tej warstwie obraz, klikamy na warstwę z inteligentnym obiektem prawym przyciskiem myszy i wybieramy Edytuj zawartość (albo klikamy dwukrotnie na tę warstwę). Obraz zostanie otwarty w oknie nowego dokumentu, gdzie będziemy mogli poddać go edycji. Grafika po zapisaniu będzie na bieżąco aktualizowana w dokumencie z obiektem inteligentnym.
3. Jeśli chcemy z obiektu inteligentnego utworzyć zwykłą warstwę, którą można dowolnie edytować, klikamy na warstwę z tym obiektem prawym przyciskiem myszy i wybieramy Rasteryzuj warstwę. Pamiętajmy, że każda bezpośrednia edycja obrazu na tej warstwie wpłynie na jego jakość.
4. Warto wiedzieć, że Photoshop umożliwia tworzenie tak zwanych połączonych obiektów inteligentnych z obrazów, które są współdzielone z innymi. Aby umieścić taki obiekt w dokumencie, z menu Plik wybieramy Umieść połączone… Warstwa z obiektem połączonym oznaczona jest ikoną (B). Jeśli taki obraz zostanie zmieniony i zapisany w innym zewnętrznym programie, to połączony obiekt inteligentny w oknie Photoshopa zostanie zaktualizowany. Możemy też z menu kontekstowego wybrać polecenie Zaktualizuj zmienioną zawartość.
Inteligentne filtry
Filtry stosowane do obiektów inteligentnych są filtrami inteligentnymi (A). A to oznacza, że w każdej chwili możemy zmienić ich ustawienia bez wpływu na jakość obrazu, do którego są stosowane. Miniatura inteligentnego filtra wyświetlona jest pod warstwą z obiektem inteligentnym. Aby zmienić własności filtra, klikamy na jego miniaturę i modyfikujemy ustawienia w oknie dialogowym narzędzia.
Warto wiedzieć, że podczas przekształcania obiektu inteligentnego efekty zastosowanego na nim filtra inteligentnego są na ten czas wyłączane. Po zakończeniu operacji przekształcania widoczność filtrów jest przywracana.
Narzędzia do zaznaczania
Zaznaczanie elementów obrazów w celu ich modyfikacji czy wycięcia to bardzo częsta operacja w Photoshopie. Program udostępnia wiele różnych narzędzi i funkcji pomocnych do tworzenia selekcji, niektóre z nich są inteligentne i automatycznie wyszukują i zaznaczają obiekty. Opcje związane z zaznaczeniami znajdziemy w menu Zaznaczanie. Poznajmy te narzędzia i nauczmy się je obsługiwać.
Narzędzia zaznaczania o regularnych kształtach
1. Do tworzenia regularnych selekcji w kształcie prostokąta lub kwadratu służy narzędzie Zaznaczanie prostokątne. Aby utworzyć selekcję kolistą lub eliptyczną, użyjmy narzędzia Zaznaczanie eliptyczne. Wystarczy przeciągnąć myszą z wciśniętym lewym przyciskiem.
2. Aby zachować proporcje i utworzyć kwadratową lub idealnie kolistą selekcję, rysujemy zaznaczenie z wciśniętym klawiszem Shift. Możemy też na pasku opcji z listy Styl wybrać (A) i określić stosunek boków (B).
3. Aby zaznaczenie rysować (C) od środka na zewnątrz, tworzymy selekcję z wciśniętym klawiszem Alt.
4. Jeśli chcemy podczas tworzenia zaznaczenia od razu je przesunąć, wciskamy klawisz Spacja. Selekcję możemy też przesunąć później tym samym narzędziem, którym ją tworzyliśmy – chwytamy krawędź selekcji, gdy kursor zmieni wygląd na taki (D).
Dodawanie i odejmowanie selekcji
Na pasku opcji narzędzi do zaznaczania znajdziemy cztery ikony. Gdy aktywna jest ikona (A), za każdym pociągnięciem myszy utworzymy tylko jedną selekcję, a rysowanie nowej usuwa poprzednią. Zaznaczając (B), możemy dodać nową selekcję do poprzedniej albo utworzyć dodatkową w innym rejonie obrazu. Klikając na (C) i rysując nową selekcję na poprzedniej, usuniemy część dawnej selekcji. Jeśli zaznaczymy (D) i nowa selekcja będzie nachodzić na starą, pozostanie wyłącznie część wspólna obydwu.
Usuwanie i odwracanie zaznaczenia
Aby usunąć zaznaczenie, z menu Zaznaczanie wybieramy Usuń zaznaczenie (albo wciskamy Ctrl+D). Żeby odwrócić zaznaczenie, by po wyselekcjonowaniu obiektu zostały zaznaczone obszary poza nim, z menu Zaznaczanie wybieramy Odwrotność (albo wciskamy Shift+Ctrl+I). Jeśli chcemy zaznaczyć całą warstwę, z menu Zaznaczanie wybieramy Wszystko (albo wciskamy Ctrl+A).
Przekształcanie zaznaczenia
Zamiast usuwać źle zrobione zaznaczenie, możemy je poprawić. W tym celu z menu Zaznaczanie wybieramy Przekształć zaznaczenie. Dookoła selekcji pojawi się wówczas obwiednia (A), za pomocą której dopasujemy kształt selekcji zgodnie z zamierzeniem.
Modyfikowanie krawędzi selekcji
Domyślnie brzeg selekcji tworzy ostrą granicę pomiędzy obszarem zaznaczonym a niezaznaczonym. Aby utworzyć łagodne przejście pomiędzy tymi obszarami, musimy określić opcję wtapiania. Im wyższa wartość wtapiania, tym łagodniejsze przejście. Parametr ten możemy podać przed tworzeniem selekcji na pasku opcji (A). Jeśli chcemy zmienić przejście po utworzeniu zaznaczenia, wybieramy z menu Zaznaczanie i Zmień opcję Wtapianie… Możemy też skorzystać z opcji Zaznacz i maskuj (patrz dalej).
Narzędzia typu Lasso
Narzędzia z grupy Lasso pozwalają na dowolne obrysowanie danego kształtu.
1. Narzędziem Lasso narysujemy odręczną selekcję o nieregularnym kształcie. Wystarczy z wciśniętym lewym przyciskiem myszy prowadzić linię selekcji (A). Kliknięciem przy początku linii zamkniemy selekcję (B).
2. Narzędziem Lasso wielokątne rysujemy, tworząc kolejne odcinki linii prostych (C). Ta metoda jest doskonała, gdy chcemy zaznaczyć obiekty o równych krawędziach.
3. Do precyzyjnego zaznaczania obiektów o płynnych kształtach bardziej nadaje się Lasso magnetyczne – pod warunkiem że krawędzie obiektu są wyraziste. Wystarczy kliknąć na granicę obiektu, a następnie prowadzić selekcję wzdłuż brzegu (D).
Linia obrysu jest automatycznie przyciągana do kontrastowej krawędzi. Na linii tworzone są kwadratowe punkty, które stanowią coś w rodzaju zaczepów (klikając, możemy sami utworzyć takie punkty). Jeśli selekcja wyjdzie poza ustalony obszar, możemy łatwo usunąć zaczepy – wystarczy wciskać klawisz Delete.
Zapisywanie selekcji
Utworzoną selekcję, zwłaszcza jeśli była pracochłonna, warto zapisać, aby w każdej chwili można było ją wczytać.
1. W tym celu z menu Zaznaczanie wybieramy polecenie Zapisz zaznaczenie... W oknie dialogowym nadajemy charakterystyczną nazwę selekcji, na przykład (A), i klikamy na OK.
2. Selekcja zostaje zachowana w postaci maski w specjalnym dodatkowym kanale alfa (B) (na panelu Kanały, poniżej kanałów kolorów).
3. By wczytać zapisane zaznaczenie, z menu Zaznaczanie wybieramy polecenie Wczytaj zaznaczenie... i w oknie dialogowym wskazujemy kanał z zachowaną selekcją. Klikamy na OK.
Inteligentne zaznaczanie obiektów i tematu zdjęcia
Zaznaczanie obiektów to narzędzie, które inteligentnie wykrywa obiekty na obrazie i automatycznie je zaznacza.
1. Z paska narzędzi wybieramy narzędzie Zaznaczanie obiektów. Na pasku opcji wybieramy tryb Lasso lub Prostokąt, w zależności od typu obiektu. Jeśli zaznaczymy (A),
to po najechaniu narzędziem na obiekt zostanie on pokryty niebieską nakładką (B).
2. Tworzymy obwiednię dookoła motywu (C), który chcemy wyselekcjonować. Photoshop przez chwilę analizuje obraz, a następnie tworzy selekcję dookoła wykrytego obiektu (D).
3. Innym automatycznym narzędziem jest opcja Zaznacz temat (znajdziemy ją na pasku opcji narzędzi automatycznego zaznaczania oraz w menu Zaznaczanie). Photoshop analizuje obraz bez wcześniejszego wskazania motywu i zaznacza najważniejszy na zdjęciu obiekt.
Różdżka, Szybkie zaznaczanie i Zakres kolorów
Te narzędzia i funkcje automatycznie zaznaczają obszary o podobnych kolorach.
1. Narzędzie Różdżka zaznacza podobne barwy po kliknięciu na kolor na obrazie. Na pasku opcji określamy tolerancję (A),
czyli zakres odcieni danej barwy, które mają być wyselekcjonowane (im większy, tym więcej odcieni zostanie zaznaczonych). Jeśli obiekt jest bardzo jednolity kolorystycznie, można ustawić niedużą tolerancję. Jeżeli na obrazie mamy kilka obiektów o tej samej barwie i chcemy je wszystkie naraz zaznaczyć, usuwamy zaznaczenie przy opcji Sąsiadujący (B). W przeciwnym razie po kliknięciu zaznaczymy tylko sąsiadujące piksele.
2. Narzędzie Szybkie zaznaczanie to specjalny pędzel, którym malujemy po obszarze do wyselekcjonowania. Selekcja automatycznie zostaje rozszerzona o piksele w takich samych odcieniach, jak te znajdujące się na obszarze, od którego rozpoczęliśmy zaznaczanie.
Rozmiar i miękkość końcówki narzędzia możemy zmodyfikować na pasku opcji (C). Możemy też zaznaczyć (D), by narzędzie automatycznie korygowało krawędź.
3. Z menu Zaznaczanie wybieramy opcję Zakres kolorów…. Aby zaznaczyć obszar o danych odcieniach (na przykład owocu pomarańczy (E)),
wybieramy pipetę (F) (ta z plusem będzie dodawać kolejne kolory do zaznaczenia) i klikamy na obraz, by wskazać kolor do zaznaczenia. Widzimy czarno-biały podgląd zaznaczenia (na biało widoczne są wyselekcjonowane odcienie).
Suwakiem Nieostrość dodamy więcej podobnych odcieni. Narzędzie pozwala też zaznaczyć odcienie karnacji (G) i wykrywa twarz (H).
Zaznaczanie nieba
Photoshop oferuje świetną funkcję automatycznego zaznaczania obszaru nieba i podmiany na nowe. A dodatkowo w bibliotece programu znajdziemy zestaw bezpłatnych zdjęć nieba, których można użyć do tego celu.
1. Aby wydzielić obszar nieba na zdjęciu, z menu Zaznaczanie wybieramy Niebo. Po chwili pojawia się selekcja (A).
2. A jeśli chcemy podmienić niebo na zdjęciu na inne z bazy zdjęć Photoshopa, możemy nawet pominąć poprzedni punkt. Z menu Edycja wybieramy po prostu Zastępowanie nieba… Program automatycznie wydzieli obszar nieba i od razu wstawi nowe.
Zaznaczanie obszaru skupienia
Photoshop może automatycznie zaznaczyć obszary, które są na zdjęciu ostrzejsze niż inne.
1. Z menu Zaznaczanie wybieramy Obszar skupienia… Program analizuje zdjęcie i wydziela ostre obszary (A).
2. Suwakiem (B) rozszerzymy lub zawęzimy zakres tych obszarów. Malując po zdjęciu narzędziami (C), możemy wskazać obszary do dodania lub usunięcia z zaznaczenia. Jeśli zaznaczymy opcję Zmiękcz krawędź (D), krawędzie zaznaczenia będą łagodniejsze.
Przestrzeń robocza Zaznacz i maskuj
Photoshop ułatwia tworzenie precyzyjnych zaznaczeń dzięki przestrzeni roboczej Zaznacz i maskuj. Zawiera ona narzędzia wspomagające zaznaczanie krawędzi i korygujące selekcje. Do tego trybu możemy przejść po utworzeniu zaznaczenia innymi metodami w celu poprawienia selekcji albo od razu utworzyć zaznaczenie za pomocą opcji dostępnych w tej przestrzeni.
1. Aby włączyć przestrzeń roboczą Zaznacz i maskuj, klikamy na przycisk Zaznacz i maskuj… znajdujący się na pasku opcji narzędzi zaznaczania, w innym oknie dialogowym zaznaczania lub wybieramy z menu Zaznaczanie opcję Zaznacz i maskuj…
2. Po lewej stronie okna znajdują się narzędzia służące do zaznaczania: Szybkie zaznaczanie, Pędzel (wersja narzędzia, która maluje zaznaczenie), Zaznaczanie obiektów oraz Lasso i Lasso wielokątne.
3. W górnej części okna klikamy na Zaznacz temat (A), aby Photoshop automatycznie zaznaczył główny motyw na zdjęciu.
4. Jeśli zaznaczone mają być włosy, po prawej stronie zaznaczamy Uwzględnianie obiektów (B), a u góry Popraw włosy (C). Photoshop wprowadzi wówczas poprawki uwzględniające ten typ krawędzi.
5. Zaznaczenie krawędzi możemy również poprawić narzędziem Pędzel poprawiania krawędzi (znajduje się po lewej stronie).
Malujemy nim wzdłuż brzegu zaznaczenia, dodając lub odejmując piksele (na pasku opcji zaznaczamy tryb pracy pędzla oraz rodzaj końcówki).
6. Po prawej stronie określamy tryb wyświetlania zaznaczonego obiektu – na przykład możemy ustawić wyświetlanie na białym lub czarnym tle (E), które dobrze pokaże poprawność wydzielenia. Możemy też wskazać warstwę pod spodem, jeśli na przykład docelowo obiekt ma być na niej umieszczony.
7. Czasami pomocne może być zaznaczenie opcji Inteligentny promień (E) w sekcji Wykrywanie krawędzi i za pomocą suwaka określenie rozmiaru promienia.
8. W sekcji Poprawki globalne (G) możemy wygładzić (Wygładzanie), rozmyć (Wtopiony), wyostrzyć (Kontrast) lub przesunąć (Przesuń krawędź) krawędź selekcji.
9. Jeśli na krawędzi wydzielonego obiektu jest kolorowa poświata, to zaznaczenie opcji Oczyść kolory (H) może pomóc ją usunąć.
10. W sekcji Ustawienia wyjściowe określamy również, w jakiej formie ma być wyświetlony obraz z selekcją – na przykład, czy ma to być zaznaczenie, czy maska warstwy, czy może nowa warstwa albo nowa warstwa z maską lub nowy dokument. Klikamy na OK, by wczytać zaznaczenie w określonej postaci.
Zaznaczenie brzegu
dookoła obiektu Jeśli chcemy zaznaczyć obrys obiektu (A),
zaznaczamy obiekt, a następnie z menu Zaznaczanie wybieramy Zmień i Brzeg…, podajemy szerokość obrysu (B) i klikamy na OK.
Aby rozszerzyć lub zawęzić zaznaczenie, z menu Zaznaczanie wybieramy Zmień i Zwężanie... lub Rozszerzanie…
Łatwe zaznaczanie włosów
Wydzielanie włosów czy futra to najtrudniejszy etap zaznaczania. Photoshop oferuje inteligentne algorytmy, które sprawnie odseparują włosy od tła. W tym celu w oknie Zaznacz i maskuj, po zaznaczeniu obiektu (na przykład osoby), klikamy na przycisk Popraw włosy. Aby narzędzie działało sprawniej, należy dodatkowo zaznaczyć opcję Uwzględnianie obiektów.
Szybka maska, czyli malowanie zaznaczenia
Szybka maska pozwala utworzyć zaznaczenie za pomocą zwykłego pędzla.
1. Na pasku narzędzi zaznaczamy (A) (albo wciskamy klawisz Q) i wybieramy narzędzie Pędzel. Upewniamy się, że kolor narzędzia jest czarny.
2. Określamy parametry pędzla, takie jak rozmiar i twardość (od tego zależy, jak bardzo rozmyty będzie brzeg zaznaczenia) oraz krycie (ten parametr wpływa na widoczność zastosowanego później efektu).
3. Malujemy po wybranym obszarze (B). Zaznaczone zostaną rejony, które znajdą się poza malowanym obszarem.
4. Wciskamy klawisz Q i czerwona maska zmienia się w selekcję (C). Aby zaznaczony został obszar, po którym malowaliśmy, wybieramy z menu Zaznaczanie polecenie Odwrotność.
Zaznaczenie zawartości warstwy lub kanału
Aby szybko zaznaczyć wycięty obiekt znajdujący się na osobnej warstwie albo kształt na masce lub kanale, klikamy na panelu Warstwy na warstwę lub na maskę warstwy (lub na panelu Kanały na odpowiedni kanał) z wciśniętym klawiszem Ctrl.
Usuwanie tła za pomocą gumki
Aby usunąć tło ze zdjęcia i zostawić na nim tylko potrzebny motyw, możemy skorzystać z narzędzia Gumka tła oraz Magiczna gumka.
1. Przesuwając narzędziem Gumka tła, od razu usuwamy piksele obrazu o podobnym odcieniu (A).
Narzędzie po kliknięciu pobiera informacje o usuwanym kolorze. Na pasku opcji możemy określić, czy ma to być jednorazowe próbkowanie (B) (kolejne pociągnięcia usuwają piksele o barwie określonej po pierwszym kliknięciu), czy ciągłe (wtedy łatwo usunąć piksele o innych barwach).
Opcja Tolerancja (C) ogranicza lub rozszerza zakres kolorów, które narzędzie usuwa za jednym pociągnięciem.
2. Narzędzie Magiczna gumka działa bardzo podobnie, ale połacie pikseli o podobnych barwach są usuwane (D) po kliknięciu.
W ustawieniach określamy tolerancję dla koloru – im wyższa, tym szybciej usuniemy tło, ale ryzykujemy, że przypadkowo usuniemy również szczegóły obiektu, który ma pozostać na obrazie.
Usuwanie otoczki
Pozostałością po wycinaniu (inaczej szparowaniu) obiektu na zdjęciu jest często otoczka dookoła krawędzi, składająca się z niewyciętych pikseli. Możemy ją jednak bardzo łatwo usunąć – z menu Warstwa wybieramy Usuń otoczkę i wskazujemy właściwe polecenie (w zależności od pozostawionych artefaktów).
Ścieżki i narzędzia z grupy Pióro
Narzędzia z grupy Pióro pozwalają rysować wektorowe ścieżki i tworzyć dowolne kształty, które możemy swobodnie zmieniać bez utraty jakości. Fotografowie wykorzystują te narzędzia także do obrysowywania obiektów na zdjęciach, by je następnie zaznaczyć i edytować. Narzędzia te charakteryzują się możliwością rysowania (czy obrysowywania) z dużą precyzją i używamy ich tam, gdzie inne narzędzia zaznaczania zawiodą.
Rysowanie piórem
1. Z paska narzędzi wybieramy Pióro, a na pasku opcji ustawiamy (A), aby tworzyć samą ścieżkę.
Jeśli zamierzamy tworzyć kształty z wielu osobnych ścieżek, warto zaznaczyć opcję (B).
2. Klikamy na obraz, tworząc pierwszy wektorowy punkt. Jeśli następnie klikniemy na inne miejsce, to zostanie utworzony drugi punkt, a pomiędzy nimi linia prosta.
3. Jeśli chcemy, aby linia się wyginała, to klikamy na drugie miejsce i, nie zwalniając lewego przycisku myszy, przeciągamy kursorem, tworząc łuk (C). Przy punkcie tworzą się ramiona kierunkowe, które kształtują kierunek krzywej.
4. Z wciśniętym klawiszem Ctrl możemy modyfikować kształt łuku (narzędzie zmieniło się w Bezpośrednie zaznaczanie ścieżek).
Wciskając Alt, możemy poruszać samym ramieniem, zmieniając kierunek przebiegu łuku (narzędzie zmieni się wówczas na przybór Konwertowanie punktów (D)).
5. Chcąc zmienić przebieg ścieżki, klikamy na ostatni punkt z wciśniętym klawiszem Alt i usuwamy jedno ramię (E). Kolejne kliknięcie utworzy łuk zgodny z naszym zamierzeniem (F).
6. Na utworzonej ścieżce możemy dodawać lub usuwać punkty wektorowe, a tym samym modyfikować kształt ścieżki. Jeśli na pasku opcji narzędzia Pióro mamy zaznaczoną opcję (G), to po najechaniu na ścieżkę automatycznie będziemy mogli dodać na niej punkt wektorowy.
A po najechaniu na istniejący punkt kliknięciem będziemy mogli go usunąć. Po usunięciu punktu możemy wyprostować lub złagodzić łuk, a po dodaniu punktu mieć możliwość mocniejszego wyginania ścieżki. W grupie narzędzi Pióro znajdziemy też narzędzia służące do dodawania i usuwania punktów (Dodawanie punktów kontrolnych i Usuwanie punktów kontrolnych).
7. Ścieżkę możemy zaznaczyć i przesuwać za pomocą narzędzia Zaznaczanie ścieżek. A jeśli chcemy ją jeszcze modyfikować, to możemy wykorzystać narzędzie Zaznaczanie bezpośrednie.
8. Utworzoną ścieżkę (H) znajdziemy na panelu Ścieżki, gdzie możemy kontrolować ścieżki nawet wtedy, jak ich nie widać w dokumencie.
9. Jeśli na panelu Ścieżki klikniemy na (I), to ścieżka zostanie obrysowana zgodnie z ostatnimi ustawieniami narzędzia Pędzel. A jeśli klikniemy na (J), to zostanie wypełniona kolorem pierwszego planu.
Zaznaczenie i maska ze ścieżki
Zaznaczenia i maski możemy tworzyć, wykorzystując utworzone wcześniej ścieżki. Warto jednak pamiętać, że ścieżka musi tworzyć zamkniętą przestrzeń (A).
1. W tym celu na panelu Ścieżki klikamy prawym przyciskiem myszy na ścieżkę (B), z której chcemy utworzyć zaznaczenie, i wybieramy polecenie Utwórz zaznaczenie. Możemy też kliknąć na przycisk (C). Pojawia się okno, w którym określamy promień rozmycia brzegu selekcji i klikamy na OK.
2. Możemy również po utworzeniu ścieżki na pasku opcji narzędzia z grupy Pióro kliknąć na przycisk (D).
3. Aby utworzyć maskę ze ścieżki, klikamy na (E). Maska wektorowa zostanie dołączona do warstwy (F). Aby była bitmapowa i możliwa do edycji pędzlem, klikamy na nią prawym przyciskiem myszy i wybieramy Rasteryzuj maskę.
4. Warto wiedzieć, że zaznaczenie możemy przekształcić w ścieżkę. W tym celu na panelu Ścieżki klikamy na przycisk (G).
Zakreślanie z uwzględnieniem zawartości
Nowe narzędzie Zakreślanie z uwzględnieniem zawartości wykrywa krawędzie na zdjęciu i je automatycznie zaznacza. Wystarczy przytrzymać kursor nad krawędzią, a następnie – po wyświetleniu ścieżki – kliknąć i zatwierdzić ścieżkę.
Narzędzie nie jest domyślnie dostępne na pasku narzędzi, bo jest obecnie wprowadzone jako zapowiedź technologii. Aby z niego skorzystać, przechodzimy do menu Edycja i wybieramy Preferencje i Zapowiedzi technologii... W oknie zaznaczamy (A), klikamy na OK i restartujemy Photoshopa. Nowe narzędzie znajdziemy w grupie narzędzi Pióro.
Pióro dowolne i Pióro krzywizny
Narzędziem Pióro dowolne rysujemy w podobny sposób jak narzędziem Lasso – prowadząc odręczną linię. Z kolei, jeśli zaznaczymy opcję (A),
rysowanie piórem będzie przypominać tworzenie selekcji za pomocą narzędzia Lasso magnetyczne – linia ścieżki będzie przyciągana do kontrastowej krawędzi obrysowywanego obiektu (B).
Narzędziem Pióro krzywizny pracujemy podobnie jak narzędziem Pióro, ale w uproszczony sposób. Kliknięciami możemy od razu utworzyć łuki (C). Wciskając Alt lub Ctrl, modyfikujemy ścieżkę.
Pędzel
Pędzel to narzędzie, które służy nie tylko do rysowania czy malowania, ale też edycji i retuszu zdjęć. Zobaczmy, jak się nim posługiwać.
1. Po wybraniu narzędzia Pędzel z paska narzędzi na pasku opcji ustalamy tryb mieszania (czyli oddziaływania na barwę pod spodem) (A) oraz krycie farby (B), czyli jak bardzo przejrzysta będzie namalowana linia.
Istotna jest też opcja Przepływ, która pozwala na stopniowe zwiększanie krycia farby podczas pracy narzędziem (po jednym kliknięciu).
2. Klikając na (C), możemy ustawić rozmiar, twardość (D)
oraz kształt końcówki pędzla (E). Okno tych ustawień wywołamy również, klikając na obszar dokumentu prawym przyciskiem myszy (musimy mieć aktywne narzędzie Pędzel).
3. Kształt oraz sposób rysowania pędzlem możemy szczegółowo dopasować do własnych oczekiwań za pomocą panelu Pędzle. W tym celu na pasku opcji klikamy na ikonę (F).
4. Na zakładce (G) możemy dobrać kształt końcówki, rozmiar, twardość oraz odstępy pomiędzy plamkami.
5. Jeśli zaznaczymy Dynamika kształtu (H) i przejdziemy do tej sekcji, uzyskamy dostęp do ustawień dotyczących zmian w rozmiarze poszczególnych odcinków pociągnięcia (I) (lub plamek).
6. Z kolei opcje (J) pozwalają uzyskać efekt rozbicia pociągnięcia na rozproszone i nieregularne plamki (K). W miarę potrzeby w następnych sekcjach ustawiamy kolejne parametry wyglądu pociągnięcia pędzla, na przykład dynamikę koloru. Pozwoli to na uzyskanie bardzo ciekawych efektów.
Zaznaczenie i maska ze ścieżki
Do listy pędzli możemy dołączyć nowy zestaw. Możemy również pobrać nowe z internetu.
1. Aby dołączyć istniejący zestaw pędzli, klikamy na (A) i wybieramy Dołącz pędzle domyślne…
2. Jeśli chcemy pobrać nowe z internetu, wybieramy Pobierz więcej pędzli… Przechodzimy na stronę Adobe, gdzie klikamy na Pobierz przy danym zestawie pędzli (B) (musimy mieć konto Creative Cloud i być zalogowani). Pędzle (pliki z rozszerzeniem ABR) zostaną pobrane na dysk komputera. Aby je zastosować w programie, w oknie z punktu 1 wybieramy Importuj pędzle... Wskazujemy plik z pędzlem i klikamy na Wczytaj. Nowe pędzle będą widoczne na dole listy pędzli.
Tworzymy własny pędzel
Wykonany przez nas własnoręcznie pędzel może mieć dowolny kształt. Możemy nawet jako nowy pędzel zapisać nasz własny podpis albo skan ciekawego obrazka (A).
1. Po wczytaniu obrazu do Photoshopa kadrujemy go (B) i zmniejszamy jego rozmiar na taki, jaki ma cechować domyślną końcówkę pędzla (na przykład 200 x 200 pikseli).
2. Z menu Obraz wybieramy Dopasowania i opcję Czarno-biały…, by zmienić obrazek na monochromatyczny (pędzel powinien być w skali szarości). Klikamy na OK.
3. Tło pędzla powinno być białe. Z menu Obraz wybieramy Dopasowania i Poziomy... W oknie narzędzia wybieramy pipetę (C) i klikamy na obraz tam, gdzie tło ma być białe. Suwakami pod wykresem (D) możemy poprawić kontrast. Klikamy na OK.
4. Gotowy pędzel zapiszemy, wybierając z menu Edycja polecenie Zdefiniuj ustawienie domyślne pędzla… W wyświetlonym oknie podajemy nazwę nowego kształtu i klikamy na OK. Nowy pędzel jest od razu dostępny w dolnej części listy pędzli i możemy z niego skorzystać. Warto jednak wiedzieć, że utworzony przez nas pędzel najlepiej sprawdzi się w swoim domyślnym rozmiarze. Wszelkie zmiany rozmiaru pędzla niekorzystnie wpływają na jego jakość.
